ผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่ทำงานในครัวที่Auschwitzเล่าถึงวิธีการเติม “สารเคมีสีชมพูอ่อนๆ เหมือนเมล็ดพืช” ลงในซุปเพื่อให้แน่ใจว่า “ผู้หญิงจะไม่ประจำเดือนมา”
“ซุป” นี้แจกจ่ายให้กับผู้ต้องขังหญิงเท่านั้น ไม่ใช่ให้กับผู้ชายและไม่เคยถูกผู้คุมกินเลย” นักวิจัยถ่ายทอด
หลักฐานเพิ่มเติมสำหรับการใช้สารเคมีขัดขวางกระบวนการสืบพันธุ์ที่ค่ายนาซีพบได้ในเอกสารที่นำเสนอในการพิจารณาคดีอาชญากรรมสงครามนูเรมเบิร์กทันทีหลังจากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ตัวอย่างเช่น จดหมายโต้ตอบที่อธิบายการประชุมของเจ้าหน้าที่ระดับสูงของนาซีที่ “สำนักงานใหญ่ฟูเรอร์” ในเดือนกรกฎาคม 1942 เปิดเผยว่า “หัวข้อของการอภิปรายคือการทำหมันของชาวยิว” ในการประชุม มีการตัดสินใจว่า “ควรหาวิธีการที่จะนำไปสู่การทำหมันโดยปราศจากความรู้” และการทดลองเพื่อคิดแผนดังกล่าวจะดำเนินการที่ Auschwitz
นักวิจัยกล่าวอย่างน่าสนใจว่ามีการผลิตสเตียรอยด์ทางเพศจำนวนมากในเยอรมนีในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง โดยทำให้เกิดคำถามว่าเหตุใดพวกนาซีจึงให้ความสำคัญกับการผลิตฮอร์โมนในช่วงสงคราม อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเห็นได้ชัดว่าเจ้าหน้าที่ของนาซีสั่งไม่ให้ผู้ที่ทำหมันหญิงชาวยิวเก็บบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร ผู้เขียนการศึกษาจึงไม่สามารถแยกแยะได้ชัดเจนว่าจะใช้สารเคมีชนิดใดในค่ายกักกัน
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่พวกเขารู้คือ 98 เปอร์เซ็นต์ของผู้รอดชีวิตประสบภาวะแทรกซ้อนในการตั้งครรภ์หลังการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ และไม่สามารถมีลูกได้มากเท่าที่พวกเขาต้องการ จากการยืนยันการตั้งครรภ์ 197 ครั้ง ประมาณหนึ่งในสี่สิ้นสุดด้วยการแท้งบุตร ในขณะที่อีกร้อยละ 6.6 ส่งผลให้เกิดการตายคลอด
โดยรวมแล้ว มีผู้เข้าร่วมการศึกษาเพียง 16 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่สามารถอุ้มทารกมากกว่าสองคนได้ “ทั้งๆ ที่คนส่วนใหญ่ต้องการมีลูกเพิ่มอย่างสิ้นหวัง”
การศึกษา นี้ตีพิมพ์ในวารสารSocial Science and Medicine